De ggz is lang gericht geweest op het behandelen van psychiatrische stoornissen en te weinig op preventie en het bevorderen van mentale gezondheid. Dit heeft geresulteerd in een stijging van het aantal mensen met mentale problemen en een overbelasting van de zorgverleners. Daarnaast is er vaak te weinig aandacht voor de individuele behoeften van patiënten en wordt er te veel gestuurd op diagnose en behandeling volgens vastgestelde protocollen. Dit kan leiden tot een stigmatisering van patiënten en een gevoel van machteloosheid bij zorgverleners.
Er is daarom behoefte aan een meer preventief en persoonsgericht beleid in de ggz, waarbij er meer aandacht is voor het bevorderen van mentale gezondheid en het individueel afstemmen van behandelingen op de behoeften van patiënten. ACT kan hier een belangrijke rol bij spelen gezien het transdiagnostische karakter en de gelijkwaardigheid in de relatie tussen de patiënt en behandelaar.
