Oplossingsgerichte therapie (OGT) en Acceptance and Commitment Therapy (ACT) zijn twee benaderingen binnen de psychotherapie die vaak hand in hand gaan. Beide benaderingen hebben als doel om cliënten te helpen bij het veranderen van hun gedrag en het bereiken van persoonlijke doelen.
Binnen ACT wordt er echter minder gefocust op het oplossen van problemen en meer op het accepteren van de realiteit en het vergroten van psychologische flexibiliteit. Toch kan oplossingsgericht werken nog steeds een waardevol hulpmiddel zijn bij het toepassen van ACT.
Een manier waarop oplossingsgericht werken kan worden geïntegreerd in ACT is bijvoorbeeld door te werken met de "wondervraag". Dit is een klassieke techniek binnen de oplossingsgerichte therapie waarbij cliënten gevraagd wordt om zich voor te stellen dat hun probleem opgelost is en te beschrijven hoe hun leven er dan uit zou zien.
Door deze vraag te stellen binnen ACT kan het de cliënt helpen om meer zicht te krijgen op hun waarden en doelen en hen helpen om deze te integreren in hun dagelijkse leven. Het kan ook helpen om de motivatie van de cliënt te vergroten door hen te laten nadenken over hun gewenste toekomst en hen te laten zien dat deze haalbaar is.
Een ander voorbeeld is het gebruik van oplossingsgerichte taal. Dit kan helpen om de focus te verschuiven van het probleem naar de oplossing. Bijvoorbeeld in plaats van te vragen "Wat is er mis met mij?", kan de coach of therapeut vragen: "Wat zou je willen veranderen?".
Dus, hoewel ACT zich meer richt op acceptatie en verandering van de relatie met interne ervaringen, kunnen technieken uit oplossingsgericht werken nog steeds nuttig zijn om cliënten te helpen hun waarden en doelen te bereiken.
